Η ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ…

 

Στα «ανταμώματα» και τα «πανηγύρια» η Ναυπακτία  αναστενάζει!

 

 Ένα από τα χαρακτηριστικά της Ναυπακτίας είναι ότι προσελκύει ελάχιστους ξένους τουρίστες. Εξάλλου και τα καταλύματα δεν είναι πολλά. Αρκούν ίσα-ίσα να φιλοξενήσουν τους ομογενείς που έρχονται τα καλοκαίρια από την Αυστραλία ή την Αμερική και τους Έλληνες κατοίκους των αστικών κέντρων. Σπεύδουν όλοι, εγκαταλείποντας όπως-όπως τα αστικά κέντρα, να  αναζητήσουν λίγη ηρεμία και δροσιά στην ύπαιθρο. Ο  υδράργυρος τον Αύγουστο έχει σκαρφαλώσει στους 40⁰  και είναι  αδήριτη η ανάγκη για διακοπές και αποφόρτιση από το σωματικό και ψυχικό αρνητικό φορτίο που συσσωρεύεται όλον το χρόνο. Άλλωστε, κανείς δεν θέλει να  χάσει την ευκαιρία να συναντήσει και να διασκεδάσει με τους συγγενείς και συντοπίτες του, μια φορά το χρόνο, στο καθιερωμένο πλέον ραντεβού των καλοκαιρινών εκδηλώσεων που διοργανώνονται στην ύπαιθρο και να διασκεδάσουν όλοι μαζί.

 Στα Χωριά της Ναυπακτίας και της Δωρίδος τα «ανταμώματα», τα Φεστιβάλ, τα αφιερώματα, και οι συναυλίες που διοργανώνονται από τους πολιτιστικούς/εξωραϊστικούς συλλόγους έχουν την τιμητική τους αυτές τις μέρες, ενώ οι «θρησκευτικές πανηγύρεις» του Προφήτη Ηλία, το Αγίου Παντελεήμονα, της Αγίας Παρασκευής, του Σωτήρος, της Παναγίας κ.λ.π.  που  πραγματοποιούνται στα Χωριά δίνουν και παίρνουν. Πραγματοποιούνται στις πλατείες, στα προαύλια των εκκλησιών, στα καλντερίμια των Χωριών, ή στις παραλίες και  έχουν ένα μαγικό τρόπο να συμπυκνώνουν και να «παντρεύουν» τη λαϊκή με τη θρησκευτική παράδοση κάθε τόπου. Οι γιορτές τσαγιού, σαρδέλας, γαύρου, κερασιού, βύσσινου, κρασιού κ.λ.π.  είναι στην ημερήσια διάταξη, αφού κάθε τόπος θέλει να προβάλλει τα δικά του παραδοσιακά προϊόντα. Ταυτόχρονα, όμως, χρησιμοποιεί αυτές τις εκδηλώσεις και ως αφορμή για να προσελκύσει επισκέπτες και τουρίστες στην περιοχή του, αποκομίζοντας πολλά παράπλευρα -οικονομικά κυρίως- οφέλη. Τα κέντρα και τα μπαρ διοργανώνουν βραδιές – αφιερώματα με μουσική για όλα τα γούστα και για όλες τις ηλικίες. Μεσήλικες συντηρητικοί, «ψαγμένοι» ηλικιωμένοι, φρικιά, ροκάδες, κοσμικοί τζαζ φαν, λικνίζονται όλοι τις ζεστές νύχτες  και αυτού του Αυγούστου στους καλοκαιρινούς ρυθμούς. Οι εκπρόσωποι της νεώτερης γενιάς –αγόρια και κορίτσια- που κατά κανόνα έχουν και το πιο ελαφρύ πορτοφόλι, συγκεντρώνουν όλο το χαρτζιλίκι τους στερούμενοι κάθε άλλης απόλαυσης, για να «ζήσουν το όνειρο»  το βράδυ στο λιμάνι ή στα άλλα παραλιακά μπαράκια, όρθιοι με το ποτό   στο χέρι διασκεδάζοντας και φλερτάροντας αλλήλους!  Οι απαιτητικοί «κουλτουριάρηδες» δεν μένουν παραπονεμένοι. Οι  θεατρικές παραστάσεις με αρχαία ή σύγχρονη θεματολογία δεν απουσιάζουν από το πάρτι. Οι συντελεστές τους, αφήνουν τα αστικά κέντρα και ακολουθούν τους θεατές που κατακλύζουν την ύπαιθρο το καλοκαίρι. Στο αρχαίο Ωδείο της Πάτρας ή στα αρχαία θέατρα Οινιάδων, Μακύνειας και Δελφών. Όλες οι σημαντικές παραστάσεις της χρονιάς (Μήδεια, Πλούτος, Λυσιστράτη, κ.λ.π.),  θα παιχθούν κάπου σιμά μας.

Οι εκδηλώσεις στέφονται με επιτυχία κατά κοινή παραδοχή, αφού η  συμμετοχή του κόσμου στις εκδηλώσεις είναι εντυπωσιακή.

Αντιλαλούν τα καλντερίμια, οι ραχούλες, τα βουνά και τα λαγκάδια της ορεινής Ναυπακτίας. Αντιβοούν οι κάμποι, από τα κλαρίνα του Άγγελου  Σταθόπουλου και του  Πάνου του Κοτρώτσου (που είναι ντόπιοι, αλλά πού να τα προλάβουν όλα;). Από όλη την Ελλάδα καλούνται διάσημοι καλλιτέχνες παραδοσιακής μουσικής  να παράσχουν τις υπηρεσίες τους στη μουσική κάλυψη του γλεντιού! Κατά τις ήσυχες τον υπόλοιπο καιρό νύχτες, τα ηχεία παίζουν στη διαπασών και σκίζουν τον αέρα οι φωνές από τραγουδίστριες θρύλους όπως η   Φιλιώ Πυργάκη και η Βαγγελιώ Χρηστιά (όχι ότι λείπουν οι νεώτερες φίρμες αλλά δεν τυχαίνει να τους γνωρίζουμε όλους).

Ας κρατήσουν οι χοροί όπως θάλεγε και ο Σαββόπουλος γιατί:

«Των ελλήνων οι κοινότητες κτίζουν άλλο Γαλαξία»,  

ή όπως αναφέρει ο Στράτης Μυριβήλης:

 «Δεν υπάρχει γένος πιο φιλέορτο απ’ το δικό μας. Ζούμε κάνοντας μια γιορτή και περιμένοντας μια γιορτή».

 

Η Ελλάδα της κρίσης είναι εδώ ζωντανή και δεν το βάζει κάτω. Ο κόσμος δεν αφήνεται  στο έλεος της μίζερης οικονομικής πραγματικότητας. Αντλεί δυνάμεις και αισιοδοξία από την ανεξάντλητη σε πλούτο και ποιότητα λαϊκή του παράδοση. Σε πείσμα των βορειοδυτικών Ευρωπαίων εταίρων μας, που «μας κοιτάζουν στο στόμα» τι θα φάμε και τι θα ξοδέψουμε. Μην  και ξεπεράσουμε την «ημερήσια δόση» που έχουν ορίσει ότι αναλογεί στον καθένα μας.

 

Υ.Γ.  Όχι δεν συμφωνούμε με τον γνωστό αοιδό Αντώνη Ρέμο. Δεν  συμμεριζόμαστε την αισθητική και τη λαϊκίστικη κουτοπονηριά του να προσεγγίσει  τον απλό κόσμο -αρμέγοντάς τον ασφαλώς-  και  βρίζοντας ανέξοδα  τους Γερμανούς. Ευχόμαστε να μην φτάσουμε στο σημείο να αναφωνήσουμε: «Μπρος γκρεμός και πίσω Ρέμος»

 

Δήμος Πράπας